Enterocolitis is een ziekte van het maagdarmkanaal, die wordt gekenmerkt door een ontstekingsproces in de dikke en dunne darm. De meest voorkomende oorzaken van enterocolitis zijn overmatige consumptie van vet voedsel en alcohol, darminfecties, ernstige voedselallergieën en langdurig gebruik van krachtige antibiotica.
Symptomen van enterocolitis
De kenmerkende symptomen van enterocolitis zijn algemene zwakte, misselijkheid, ontlastingsstoornissen en buikpijn. Als de ontsteking in de dunne darm zich gedurende een lange periode ontwikkelt, zal de pijn hevig en acuut zijn. In de regel wordt het waargenomen in het navelgebied, maar het kan zich naar de hele buik verspreiden. De pijnaanvallen worden verergerd door plotselinge bewegingen, vóór de stoelgang en ook 1, 5-2 uur na het eten.
Tijdens een verergering van de ziekte wordt diarree vaak afgewisseld met constipatie. Tijdens de stoelgang kan de patiënt slijm, bloed en onzuiverheden van onverteerd voedsel hebben. Meestal manifesteert dit symptoom zich met enterocolitis van infectieuze oorsprong. Ook wordt dit type ziekte gekenmerkt door zwakte, spierpijn en koorts.
Symptomen van acute enterocolitis treden plotseling op en zijn uitgesproken. Chronische enterocolitis in een vroeg stadium kan optreden zonder acute klinische symptomen, maar wordt later ernstiger en kan leiden tot levensbedreigende complicaties. Bij een lang beloop van de ziekte is een significante afname van het lichaamsgewicht mogelijk.
Enterocolitis behandeling
Na de diagnose van acute enterocolitis wordt de patiënt een water-theedieet voorgeschreven en in sommige gevallen wordt maagspoeling uitgevoerd. Bij ernstig braken en diarree, wat kan leiden tot uitdroging, wordt ondersteunende hydratatietherapie gebruikt - een extra introductie van vocht in het lichaam. Naast water en thee kan de patiënt pap op het water en rijstwater eten.
Om pijn te verlichten, worden krampstillend medicijnen gebruikt. Als enterocolitis wordt gecompliceerd door een infectie, wordt de behandeling uitgevoerd met antibiotica en sulfamedicijnen. Omdat zich met enterocolitis dysbiose ontwikkelt, krijgt de patiënt probiotische geneesmiddelen voorgeschreven die de darmmicroflora herstellen.
Bij de behandeling van chronische enterocolitis wordt gebruik gemaakt van een geïntegreerde aanpak. Het omvat de behandeling van ziekten van het maagdarmkanaal (maagzweer, duodenitis, gastritis) en de eliminatie van infecties. De patiënt moet het dieet en het speciale dieet volgen. Zuivelproducten, vette, gekruide en zoute voedingsmiddelen, gerookt vlees en alcohol moeten van het dieet worden uitgesloten. Bij de behandeling van chronische enterocolitis mag de patiënt geen misbruik maken van antibiotica en andere geneesmiddelen die de darmfunctie kunnen verstoren.