Verwarmingssystemen met hoofdbedrading zijn behoorlijk effectief. Ze worden echter voornamelijk alleen in kleine landhuizen gebruikt. In huisjes met twee en drie verdiepingen zijn vaker modernere collectorsystemen uitgerust, waarvan het belangrijkste element een distributiekam is. Het werkingsprincipe van dit knooppunt is eenvoudig en is verbonden met behulp van niet al te gecompliceerde technologie.
Het belangrijkste voordeel van het gebruik van verdeelstukken in landhuizen is het verhogen van de efficiëntie van het gehele verwarmingssysteem als geheel. In aanwezigheid van een collector wordt de warmte veel gelijkmatiger verdeeld over de gebouwen van het gebouw.
Wat is een kam?
Een eenheid met een speciaal ontwerp wordt een collector of een distributiekam genoemd, ontworpen om het koelmiddel dat in het verwarmingssysteem wordt gebruikt, te verzamelen en het vervolgens met dezelfde drukkracht door pijpleidingen te verdelen.
De eenvoudigste inrichting van dit type bestaat uit twee leidingdelen met een pomp en uitgangen, waarop de aan- en afvoerleidingen zijn aangesloten. Collectoren met een complexer ontwerp zijn bovendien uitgerust met regel- of afsluiters. De duurste kammen worden geassembleerd met behulp van mechanische of elektrische sensoren.
Verzamelaars met 3-4 kranen zijn tegenwoordig het vaakst te vinden in de uitverkoop. Het zijn in de meeste gevallen zulke kammen dat het raadzaam is om ze in huisjes en grote landhuizen te gebruiken. Als er extra kranen nodig zijn, worden meestal twee of meer verdeelstukassemblages in het systeem gesneden.
Wat is het werkingsprincipe?
Het is de bedoeling dat distributiekammen in landhuizen alleen op dragende muren worden geïnstalleerd. Heel vaak worden apparaten van dit type in verdeelkasten gemonteerd. Om het verwarmingssysteem zo efficiënt mogelijk te laten werken, moeten op alle verdiepingen van het gebouw collectoren worden geïnstalleerd.
Het werkingsprincipe van het verdeelstuk zelf is uiterst eenvoudig. Water wordt via een leiding of stijgbuis van de ketel naar het opvanggedeelte geleid. Verder wordt het koelmiddel verdeeld via leidingen die de kam verbinden met elke radiator, zwembadverwarmingssysteem, enz. Nadat het zijn taak heeft voltooid, keert het water langs de retourleidingen terug naar het opvanggedeelte van de collector en wordt het opnieuw aan de ketel toegevoerd.
Verzameldoel:
Bij gebruik van een apparaat van dit type in een privéwoning wordt het dus mogelijk:
- regeling van verwarming van individuele radiatoren;
- op dit moment onnodige batterijen loskoppelen.
Door het gebruik van collectorbedrading wordt ook het risico op calamiteiten geminimaliseerd en de levensduur van de ketel en radiatoren verlengd. Drukstoten van het koelmiddel in de leidingen van een dergelijk systeem komen nooit voor.
Bij gebruik van een kam met een speciaal ontwerp - een hydraulische pijl - bestaat onder andere de mogelijkheid om meerdere circuits met ongelijke verwarmingsparameters in te stellen. Dit kan in sommige gevallen erg handig zijn.
Het grootste nadeel van collectorbedrading:
Er zijn praktisch geen nadelen aan dit soort verwarmingssystemen, volgens de meeste huisjeseigenaren. In elk geval zijn traditionele bedradingsschema's voor hoofdlijnen in alle opzichten superieur. Het enige is dat de montage van collectorverwarmingssystemen meestal vrij duur is. Leidingen moeten in dit geval immers meer gebruikt worden. Bovendien zijn de verzamelaars zelf meestal duur. Afsluit- en regelkleppen voor dergelijke samenstellingen zijn van zeer hoge kwaliteit en duur.
Kan ik het zelf doen?
De prijs van de spruitstukken is dan ook vrij hoog. De constructie van dergelijke eenheden is echter relatief eenvoudig. Daarom kunt u, als u dat wilt, proberen de kam met uw eigen handen in elkaar te zetten. De eenvoudigste collectoren zijn meestal gemaakt van drie messing, gegalvaniseerd staal of, in extreme gevallen, plastic T-stukken. Tegelijkertijd zijn twee van dergelijke elementen in serie met elkaar verbonden en de derde is in een rechte hoek in de structuur opgenomen. Voor de regeling van aanvoer en retour worden twee van dergelijke units gemaakt.
Een kam maken van een gevormde pijp
Als je wilt, kun je het zelf doen en de verzamelaar van een iets ander ontwerp - van een metalen pijp. In dit geval is de volgorde van werken als volgt:
- gaten worden gemaakt in de profielbuis met een snijder volgens de markering;
- las op de pijpen;
- las op de beugels voor bevestiging.
Net als bij het gebruik van T-stukken, worden er twee van dergelijke assemblages gemaakt voor het monteren van de kam. Vervolgens is het voedingscircuit rood geverfd en het uitlaatcircuit blauw.
Kam berekening
Eigenlijk is de procedure voor het maken van een kam zelf niets te ingewikkeld, dus dat is het niet. Om het systeem in de toekomst soepel te laten werken, is het echter noodzakelijk om de collector te berekenen voordat u verder gaat met de montage.
Voor complexe verwarmingssystemen worden dergelijke berekeningen aanbevolen met behulp van speciale programma's. Een eenvoudige kam voor 2-5 contouren kan ook worden gemaakt volgens het principe van gelijke secties. De formule is in dit geval als volgt:
N0 = N1 + N2 + N3 + N4
N0 is hier de diameter van de collector zelf, en N1, N2, N3 en N4 zijn de doorsneden van de leidingen. Bij het vervaardigen van een kam moet er ook rekening mee worden gehouden dat de afmetingen van de inlaat- en uitlaatknooppunten noodzakelijkerwijs moeten samenvallen.
Basisregels voor het opnemen van een verzamelaar in het systeem
Het verdeelstuk moet worden geïnstalleerd in overeenstemming met de volgende normen:
- de ketel moet van onder of van boven op de collector worden aangesloten;
- de pomp is vanaf het uiteinde aangesloten tussen de inlaat- en uitlaatknooppunten;
- indirecte verwarmingsapparatuur is ook vanaf het einde aangesloten;
- verwarmingscircuits zijn van onder of van boven aangesloten;
De voedende en ontvangende kammen in het knooppunt moeten zich op een afstand van 15-20 cm van elkaar bevinden. Dit zorgt voor het gemak van onderhoud en reparatie van de collector in de toekomst.
Wat moet je nog meer weten
De hierboven beschreven regels zijn basis. In de meeste gevallen is het noodzakelijk om ze te observeren bij het monteren en installeren van de kam. Maar er zijn ook optionele aanbevelingen waarmee u het systeem efficiënter kunt laten werken.
U kunt bijvoorbeeld de circulatie van de koelvloeistof verbeteren door voor elk circuit een pomp te installeren. Bovendien wordt aangenomen dat een collectorverwarmingssysteem iets efficiënter zal werken als de lengte van al zijn circuits ongeveer hetzelfde is.
Waar kan het collectorsysteem worden toegepast?
Dergelijke bedradingsschema's kunnen voor ruimteverwarming voornamelijk alleen in huisjes en particuliere huizen worden gebruikt. Helaas zal het nauwelijks mogelijk zijn om dit type verwarming in een stadsappartement uit te rusten. De enige uitzonderingen zijn woningen in nieuwe moderne hoogbouw die de afgelopen jaren is gebouwd. In dergelijke gebouwen wordt soms een paar kleppen extra geïnstalleerd in appartementen, waarop vervolgens circuits van elke configuratie kunnen worden aangesloten.
De belangrijkste fasen van de installatie:
Bij het ontwikkelen van een project voor een collectorverwarmingssysteem moet er onder andere rekening mee worden gehouden dat de eerste leiding van de radiator naar de kam niet meer dan twee keer zo kort mag zijn als de tweede. De installatie van de distributie-eenheid zelf wordt als volgt uitgevoerd:
- de pijpleiding wordt uitgerekt en levert het koelmiddel uit de ketel;
- alle circuits worden geïnstalleerd;
- een collectorkast is geïnstalleerd;
- aan de beugels wordt een kam met een pomp gehangen;
- er wordt aangesloten op de collector van de radiator- en ketelcircuits.
De leidingen van de kam worden uitgevoerd volgens alle regels met behulp van sanitair vlas. In de laatste fase is het verplicht om het hele systeem als geheel te controleren op bruikbaarheid. Gedetecteerde lekken en storingen worden verholpen voordat de apparatuur in gebruik wordt genomen.
